Kent Ölçeğine İndirgenen Sürdürülebilir Bir Tiyatro Tasarımı

Albi Grand Theatre, şehrin dokusunu ve kültürel etkisini değiştirecek bir şekilde tasarlanıyor. Bu bina, tarihi merkezin eteklerinde olağanüstü bir mimari sembol olarak görünmektedir. Tasarımcılar, etrafında şehrin merkezinde kamusal alanlar ve kültürel tesisler ağı oluşturmak için sinemalar yerine tiyatronun varlığına öncelik veriyorlar.

Kültür Sokağı boyunca, farklı kamusal alanlar birbirini takip ediyor ve katedralden Rochegude büyük halka açık parka giden bir yürüyüş yolunu noktalıyor. Bu yol Sibille Bulvarı seviyesinde bir meydanın oluşturarak başlar, daha sonra tiyatro yerine ulaşır ve Athanor'un önündeki sinemalar alanında devam eder, en sonunda halk bahçesine açılır. Bu tasarım, birkaç kültürel yapının birbirini takip etmesi, yan yana gelmesi ve etkileşimi ile canlandırılan bir kentsel yürüyüş yolu fikridir.

Tiyatro Tasarımında Kamusal Alan

Tasarımcılar bu farklı binaları, onlara şehirde bir adres veren mekanlarla beraber net bir şekilde tanımlamak istiyorlar. Bu nedenle, korunmuş Athanor binası, sinemaların girişini oluşturacak şekilde değiştiriliyor. Meydan seviyesindeki bazı dükkanlar, bir kafe ile büyük bir lobi sunan bu buzdağının görünen kısmı haline geliyor. Bodrumlardan tüm tarama odalarına ulaşılabiliyor. Yani tiyatro salonunun tabanı tamamen sinematografik komplekse ayrılıyor. Bu düzen, tüm kamusal alanı özgürleştirmemize, onu kentsel aktiviteye ve nüfusa cömertçe açmamıza izin veriyor.

Tiyatro çok basit bir geometrisi, kentsel süreklilik ve multimedya kütüphanesine yakınlık göz önüne alınarak, Général de Gaulle Bulvarı boyunca bir kuruluma izin veriyor. Bu kurulum “kültürel sokak” tarafında iki ya da daha az üçgen mekân oluşturuyor. Bu kentsel altyapıda yeni olan bu iki kamusal alan tiyatronun etrafına yerleştiriliyor: biri tarihi merkeze, diğeri mahalleye doğru açılıyor.

Kentsel Ölçekte Tiyatro Binası

 Tasarımcılar, tiyatro ölçeğinin kentsel bağlamda çevreye en iyi şekilde uymasını sağlayan kompakt bir hacim aradılar. Bu bağlamda sahne ve kulis ile aynı kotta olan tırların özellikle kamusal alandan erişimi için bazı işlevsel, basit, doğrudan ve acil prensipler öngörüldü.

Tırların bu alandan geçmesi tiyatronun arka tarafının ölü olduğunu göstermez, çünkü bu alanın hemen üst katında erişilebilir bir depo, idare ve deney odaları bulunuyor. Bu tasarım sayesinde prizmanın dört tarafı açılıyor ve iskân edilebiliyor.

Tiyatronun tek bir cephesinde bulunan açıklık, şehre bakan büyük bir pencere gibi tamamen camla kaplanmış, tüm lobileri, galerileri, balkonları ve büyük oditoryumu kaplıyor.

Bu şeffaf hacimden bir yanda deney odasına, diğer yanda asma bahçenin kurulacağı çatı terasına ve restoranına ulaşabilirsiniz. Bu yükseklikten Albi şehrinin ana hatlarını ve çevredeki manzarayı açık bir şekilde görülebiliyor.

Tiyatro yapısı betonarme olup üzeri tuğla ile kaplanmıştır. Tasarımcılar bu malzemeyi içte olduğu kadar dışta, duvarlarda, tavanlarda ve zeminlerde de tek malzemeli bir mimari oluşturmak için kullanıyorlar.

Tuğlanın sağlamlığına tiyatronun prizmasını süsleyecek pürüzsüz ve hafif bir örtü konuyor. Giysi gibi paslanmayan, kırmızı bakır rengindeki bu metal hasır örtü, yapının iki yanında dikey hale geliyor. Diğer yanlarda ise onu uzaklaştıracak, büyük bir damla bezi gibi açılıyor.

Bu statik ağ için gerekli olan eğriler özgür, mutlu ve lirik bir mimari oluşturur. Burada, aynı zamanda bir opera sahnesi tasarımının çağrıştırılması ya da damla bez metaforunu da görebiliyoruz; ama hepsinden önemlisi, bu tiyatroda parlak bir ışıkla giyinmiş mimariyi hatırlatan bir miktar parlaklık, yansıma, renk buluyoruz.

Cephedeki bu metalik dokuma deri, bir dantel gibi tiyatronun işlevlerini kentin işlevlerinden ayırmadan koruyacaktır. Aynı zamanda bu cephe, ışığı filtreleyecek ve rüzgârı ve yağmuru kıracaktır.

Sürdürülebilir Cephe

Bu büyük süslemenin bazı sürdürülebilir nitelikleri mevcuttur. Ağ, kapsadığı alanlara ve kullanımlara göre ayarlanabiliyor. Bunun yanı sıra bu ağ, içeriden dışarıya bazı manzaralar sunmak için daha büyük veya diğer kısımlarda daha sıkı dokumalı, bazı yapısal duvarları gizlemek veya büyük fuayelerdeki ışığı bir güneş molası gibi filtrelemek için kullanılabiliyor.

Bu sıkı örtü, ziyaretçilerin ve seyircilerin içeri girmesine izin vermek için kamusal alan seviyesinde bazı büyük sandıkları temizleyecek, daha sonra inşa edilmiş hacmin üzerinde gökyüzünde yükselecek ve peyzajda çatılardan gelen maddi olmayan bir figür yaratacaktır. Sonuç olarak, tiyato tasarımıyla alınacak önlemler şunlardır: Bodrum katının bazı otoparkları ve sinemaları gömmek için kullanılması, her kültürel yapı için tahsis edilmiş kamusal alanların zemin seviyesindeki yeterliliği, verimli, esnek ve ekonomik bir tiyatro enstrümanı sunan basitlik ve kompaktlık arayışı.