MIT Mezunu Ev Prototipi Oluşturmak İçin Atıkları Kullanıyor
Nüshet Çamuşoğlu / nushet@ekoyapidergisi.org
NOTHING UNWANTED MİMARİ TASARIMDA ATIĞI YENİDEN TANIMLIYOR
Nothing Unwanted, MIT mezunu Yiqing WANG tarafından neredeyse tamamen atıklardan inşa edilen bir ev prototipi. Atık, ister saklansın ister geri dönüştürülsün sessizce birikerek varlığını sürdürüyor. Bodrumun derinliklerinden MIT Media Lab salonunun rafine ortamına kadar, çeşitli çöp biçimleri bir dönüşüm sürecinden geçiyor. Küresel atık bolluğunun ortasında, döngüsel ekonomi, özellikle de küresel atık taşımacılığı durma noktasına geldiğinde, ulaşılması zor bir ideal olmaya devam ediyor. Atık yönetim sistemlerimizi yeniden değerlendirmek zorunlu hale geliyor ve bu da yerinde somut ileri dönüşüm çözümleri arayışını tetikliyor. Savaş sonrası kıtlık ve tüketim bolluğu arasında salınan bir dünyada mimarlık, geri kazanılmış malzemeler, çevresel kirleticiler ve iklim değişikliği ile etkileşimdeki rolüyle boğuşuyor. Atıkların tasarımı genellikle toplum ile çöpleri arasındaki bir yarılmayı sembolize eder; bu yarılma, kaldırma, yeniden şekillendirme ve yeniden standartlaştırma çabalarıyla belirginleşir. Sıfır atık sistemleri ve döngüsel ekonomiler asil amaçlar güderken, istemeden de olsa gizli atıklar, iş gücü ve karbon ayak izleri yaratarak çevresel adaletsizlikleri sürdürebilir.
WANG'IN SİSTEMATİK YAKLAŞIMI KURUMSAL ATIKLARI YENİDEN DEĞERLENDİRİYOR
Artan iş gücü maliyetleri ve azalan geri dönüşüm tesisleriyle karşı karşıya kalan kurumlar, atık yönetiminin zorluklarıyla boğuşuyor. Eğitim kurumları tarafından üretilen atıkların büyük hacmi, yaklaşımımızı yeniden düşünmenin aciliyetinin altını çiziyor. Yiqing WANG tarafından altı ay boyunca yürütülen proje, üç atık türüne ayrılmış: evsel atıklar, iş yeri malzemeleri ve inşaat ve yıkım molozları. E-atıktan ahşap ve metale kadar yerel olarak tedarik edilen atık malzemeler, bina bileşenleri ve odalar olarak yeniden kullanılıyor. 3D taramadan hesaplamalı tasarıma kadar dijital araçlar, atık malzemelerin mimari unsurlara dönüştürülmesini kolaylaştırıyor. Proje, atıkları boyut, yoğunluk ve şekle göre kalibre ederek ağır makine ve yeniden boyutlandırma ihtiyacını ortadan kaldırıyor. Ortaya çıkan katlanabilir ve uyarlanabilir yapı, teknolojik hassasiyet ve manuel müdahalenin uyumlu bir karışımını temsil ediyor. Atık malzemelerin çeşitli özelliklerini standartlaştırılmış özelliklere duyulan ihtiyaçla dengeleyen yinelemeli bir süreci temsil ediyor.
PROJE ETİK TASARIM VE MALZEME BİLİNCİNİ TEŞVİK EDİYOR
Prototip minimum ham madde maliyetine neden olurken, mimari uygulama için evrensel bir model olmaktan ziyade kavramsal bir keşif işlevi görüyor. Tasarımcıları ve tüketicileri, malzemelerin çevresel ve sosyal etkilerini kabul etmeye çağırarak, malzemeleri nasıl algıladığımız ve onlarla nasıl ilişki kurduğumuz konusunda bir paradigma değişikliği çağrısında bulunuyor. Dijital teknolojilerin el işçiliğiyle birleşmesi, atık malzemelerin öngörülemezliği ile dijital araçların hassasiyeti arasındaki boşluğu dolduruyor. Teknoloji ve geleneğin bu birleşimi, maddi dünyayla olan karmaşık ilişkimize ve bunun etik sonuçlarına saygı duyan, daha vicdanlı bir tasarım yaklaşımını müjdeliyor. Yerel atıkların daha geniş bir malzemenin yeniden kullanım sistemine entegre edilmesi yoluyla proje, atık algılarını yeniden tanımlayarak evsel alan ve çöp arasındaki sınırları bulanıklaştırmayı amaçlıyor. Nihayetinde, atılan madde ve hafızayı yeniden kazanmak için ölçeklenebilir ve işletilebilir bir sistem öngörüyor.
